کد مطلب:276874 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152
نشانه استقلال تشیع
با توجه به اینكه هر قوم و ملتی در هر عصر و زمانی طبق سنت معمول دارای نشانه ی مخصوصی بوده است، اگر روایات را ملاحظه كنیم، می بینیم كه رهبران دینی و پیشوایان مذهبی از حركت گروهی خبر داده اند كه دارای پرچم های سیاه می باشند و از آن، بعنوان «رایات سود» یاد شده است، این پرچم ها، همین پرچم های سیاه معمولی فعلی شیعیان است و همین پرچمهاست كه نشانه ی استقلال، و رمز آزادی و مظهر توان و نیرومندی این گروه مخلص و فداكار و حقیقت خواه است.و باز همین پرچمهاست كه علاوه بر آنكه یكی از نشانه های بارز عزاداری شیعیان و علامت غمگساری آنان بر شهدای گلگون كفن كربلا و نكوهش بر بنی امیه و همه ی جنایتكاران و ستم پیشگان در طول تاریخ بشریت بشمار می رود (و در ایام عزاداری و سوگواری سرور شهیدان و رهبر آزادمردان جهان حضرت حسین بن علی علیه السلام در هر شهر و روستا، و بر سر هر كوی و برزن، و سر در خانه ها، مساجد، حسینیه ها، تكایا، و در گوشه و كنار خیابانها نصب می گردد و شیعیان راستین حسین علیه السلام بدینوسیله شدت حزن و اندوه خود را با نصب آنها به جهانیان، اعلام می كنند) در روایات اسلامی، نموداری از حركت انقلابی تشیع، و علامت رویاروئیشان با كفر جهانی معرفی گردیده است.
البته این درست است كه این پرچمها با این كیفیت، و یا رنگ خاص، در دوران رسالت پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله و یا زمان برخی از أئمه ی معصومین علیهم السلام وجود نداشته است، ولی از
[ صفحه 149]
آنجا كه شخص رسول اكرم صلی الله علیه و اله و جانشینان معصوم آنحضرت پیوسته با عالم غیب در ارتباط بوده و بر اثر وحی و نبوت و احراز مقام امامت و ولایت از حقیقت و آینده جهان ترسیم روشنی داشته اند. لذا از آینده ی درخشان ملتی كه شعار آنها «پرچم های سیاه» بوده و برای احقاق حق و برانداختن نظام ظلم و ستم و احیاء مذهب خود در آینده قیام خواهند كرد، خبر داده و مسلمانان را از حركت انقلابی چنین مردمی كه پس از گذشت سالیان درازی پیدا خواهند شد، و زمینه ساز حكومت جهانی حضرت مهدی علیه السلام خواهند بود، با اطلاع ساخته، و شعار مخصوص آنان را كه همان «پرچم های سیاه» بوده است به جهانیان گوشزد فرموده اند.
به هر حال در این زمینه روایات فراوانی در كتب معتبره ی شیعه و سنی موجود است كه برای نمونه تنها به ذكر 2 حدیث اكتفا نموده و توضیح بیشتر را به موضوعی كه تحت عنوان «قیام زمینه سازان دولت مهدی علیه السلام از مشرق آغاز می شود» ارجاع می دهیم و اینك 2 حدیث؛
1- متقی هندی در كتاب «كنزالعمال» درباره ی (صاحبان پرچمهای سیاه) كه با لشكریان سفیانی مواجه می گردند و آنها را در جنگ، شكست می دهند، در ضمن یك خطبه ی مفصل و طولانی از امیرالمؤمنین علیه السلام چنین آورده است:
«فیبعث علیه فتی من قبل المشرق یدعو الی أهل بیت النبی صلی الله علیه و اله هم أصحاب الرایات السود و المستضعفون، فیعزهم الله و ینزل علیهم النصر، فلا یقاتلهم أحد الا هزموه». [1] .
آنگاه جوانمرد آزاده ای كه مردم را به سوی اهل بیت پیغمبر دعوت می كند، از طرف مشرق بر علیه سفیانی برانگیخته می شود، و آنان (یعنی: مردم مشرق زمین) صاحبان پرچم های سیاه، و مردم مستضعفی هستند كه خداوند به آنها قدرت و عظمت و نیرو می بخشد، و آنان را پیروز می گرداند. هیچكس با آنها نمی جنگد مگر آنكه آنان او را شكست می دهند.
2- محمد بن ابراهیم نعمانی در كتاب «غیبت نعمانی» و مرحوم علامه مجلسی در كتاب «بحارالانوار» روایت كرده اند كه:
[ صفحه 150]
از كعب الاحبار، روایت شده است كه در ضمن حدیثی نسبتا مفصل گفت:
حضرت قائم - عجل الله تعالی فرجه - از نسل علی علیه السلام است، برای او غیبتی است مانند غیبت یوسف، و بازگشتی است مانند بازگشت «عیسی بن مریم» عیله السلام و پس از آنكه مدتی غایب شده باشد ظاهر می شود، در وقتی كه ستاره ی سرخ و یا ستاره ی دیگری طلوع كرده و «زوراء» كه (شهر ری) است خراب شده و «مزوره» كه بغداد است خسف و نگونسار گردیده و سفیانی خروج نموده، و جنگ میان فرزندان عباس (یعنی بنی العباس) و جوانان ارمنیه و آذربایجان درگرفته باشد و آن جنگی است كه هزاران هزار كشته دارد و هر كسی دست بر قبضه ی شمشیر جواهرنشان (و آشكار) دارد، و جنگ بسیار بزرگی است كه پرچم های سیاه در آن در اهتزاز است و آن جنگ، همان جنگی است كه مرگ سرخ (یعنی كشتن و كشته شدن با وسایل مدرن جنگی) را به مردم بشارت می دهد، و با طاعون خطرناك آمیخته است. [2] .
البته این درست است كه این پرچمها با این كیفیت، و یا رنگ خاص، در دوران رسالت پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله و یا زمان برخی از أئمه ی معصومین علیهم السلام وجود نداشته است، ولی از
[ صفحه 149]
آنجا كه شخص رسول اكرم صلی الله علیه و اله و جانشینان معصوم آنحضرت پیوسته با عالم غیب در ارتباط بوده و بر اثر وحی و نبوت و احراز مقام امامت و ولایت از حقیقت و آینده جهان ترسیم روشنی داشته اند. لذا از آینده ی درخشان ملتی كه شعار آنها «پرچم های سیاه» بوده و برای احقاق حق و برانداختن نظام ظلم و ستم و احیاء مذهب خود در آینده قیام خواهند كرد، خبر داده و مسلمانان را از حركت انقلابی چنین مردمی كه پس از گذشت سالیان درازی پیدا خواهند شد، و زمینه ساز حكومت جهانی حضرت مهدی علیه السلام خواهند بود، با اطلاع ساخته، و شعار مخصوص آنان را كه همان «پرچم های سیاه» بوده است به جهانیان گوشزد فرموده اند.
به هر حال در این زمینه روایات فراوانی در كتب معتبره ی شیعه و سنی موجود است كه برای نمونه تنها به ذكر 2 حدیث اكتفا نموده و توضیح بیشتر را به موضوعی كه تحت عنوان «قیام زمینه سازان دولت مهدی علیه السلام از مشرق آغاز می شود» ارجاع می دهیم و اینك 2 حدیث؛
1- متقی هندی در كتاب «كنزالعمال» درباره ی (صاحبان پرچمهای سیاه) كه با لشكریان سفیانی مواجه می گردند و آنها را در جنگ، شكست می دهند، در ضمن یك خطبه ی مفصل و طولانی از امیرالمؤمنین علیه السلام چنین آورده است:
«فیبعث علیه فتی من قبل المشرق یدعو الی أهل بیت النبی صلی الله علیه و اله هم أصحاب الرایات السود و المستضعفون، فیعزهم الله و ینزل علیهم النصر، فلا یقاتلهم أحد الا هزموه». [1] .
آنگاه جوانمرد آزاده ای كه مردم را به سوی اهل بیت پیغمبر دعوت می كند، از طرف مشرق بر علیه سفیانی برانگیخته می شود، و آنان (یعنی: مردم مشرق زمین) صاحبان پرچم های سیاه، و مردم مستضعفی هستند كه خداوند به آنها قدرت و عظمت و نیرو می بخشد، و آنان را پیروز می گرداند. هیچكس با آنها نمی جنگد مگر آنكه آنان او را شكست می دهند.
2- محمد بن ابراهیم نعمانی در كتاب «غیبت نعمانی» و مرحوم علامه مجلسی در كتاب «بحارالانوار» روایت كرده اند كه:
[ صفحه 150]
از كعب الاحبار، روایت شده است كه در ضمن حدیثی نسبتا مفصل گفت:
حضرت قائم - عجل الله تعالی فرجه - از نسل علی علیه السلام است، برای او غیبتی است مانند غیبت یوسف، و بازگشتی است مانند بازگشت «عیسی بن مریم» عیله السلام و پس از آنكه مدتی غایب شده باشد ظاهر می شود، در وقتی كه ستاره ی سرخ و یا ستاره ی دیگری طلوع كرده و «زوراء» كه (شهر ری) است خراب شده و «مزوره» كه بغداد است خسف و نگونسار گردیده و سفیانی خروج نموده، و جنگ میان فرزندان عباس (یعنی بنی العباس) و جوانان ارمنیه و آذربایجان درگرفته باشد و آن جنگی است كه هزاران هزار كشته دارد و هر كسی دست بر قبضه ی شمشیر جواهرنشان (و آشكار) دارد، و جنگ بسیار بزرگی است كه پرچم های سیاه در آن در اهتزاز است و آن جنگ، همان جنگی است كه مرگ سرخ (یعنی كشتن و كشته شدن با وسایل مدرن جنگی) را به مردم بشارت می دهد، و با طاعون خطرناك آمیخته است. [2] .
[1] كنزالعمال ج 14، ص 597.
[2] غيبت نعماني ص 147-145، ط - صدوق: باب 10، حديث 4.